همیشه اولش با خودم نامهربونم،مشت میزنم،فحش میدم،زخمی‌میکنم خودمو.کمی‌که میگذره آروم که میشم،میبینم که نه.اونقدرها هم بد و افتضاح نیستم.خوبم،آرومم.اونقدرها هم نیاز به خشونت نیست.به خودم مهلت نفس کشیدن میدم.درسته همه چیز زهرمارم شده و گذشته ولی آروم میگیرم کمی.
آسیب های راز دار نبودن در زندگی زناشویی بازدید : 121
دوشنبه 18 آبان 1399 زمان : 13:37
